Πολλοί άνθρωποι από το στενό μου περιβάλλον ορμώμενοι από τις φωτογραφίες που ανεβάζω συχνά στα “social media” με ρωτούν για να μάθουν λεπτομέρειες και πληροφορίες για τα περισσότερα μέρη που έχω επισκεφθεί.

 

Μιας και έχει τύχει να συζητάω αμέτρητες ώρες με κόσμο για διάφορους προορισμούς μου -ως επί το πλείστον για την Αίγυπτο όπου και μεγάλωσα- με παρότρυναν να φτιάξω ένα blog στο οποίο θα μπορεί ο καθείς να ταξιδέψει νοητά σε μέρη που πιθανότατα να μην έχει δει ποτέ του. Επίσης να μάθει πληροφορίες που να μην γνώριζε.

Βέβαια ο σημαντικότερος παράγοντας που αποφάσισα να κάνω πράξη το blog δεν είναι η παρότρυνση από τους ανθρώπους που αγαπώ -η οποία έπαιξε καταλυτικό ρόλο- μα η ευχαρίστηση που μου δίνει η αίσθηση του να μοιράζομαι τις γνώσεις  και τις εμπειρίες μου με άλλους.  

Η λατρεία μου αυτή για τα ταξίδια, δεν βασίζεται μόνο στο ότι γεννήθηκα και μεγάλωσα ανάμεσα σε δύο χώρες με αποτέλεσμα από μικρός να κάνω πολλά δρομολόγια με το αεροπλάνο, μα η αέναη επιθυμία μου να γνωρίζω το καινούριο και να ανακαλύπτω νέα μέρη -τα οποία πλημυρίζουν τις αποθήκες της ψυχής με εικόνες και βιώματα- είναι ο λόγος που συνεχίζω να τα κάνω και εύχομαι να μην τελειώσουν ποτέ.

Αυτές οι αποθήκες της ψυχής είναι το σημείο που συσσωρεύεται όλο το πνευματικό πεδίο το οποίο μας ξεχωρίζει και είθισται να μας περιβάλει σαν αύρα.

Το άυλο συννεφάκι το οποίο είναι ορατό μόνο με τα μάτια της ψυχής πολλές φορές μπορεί να λάμπει, να μυρίζει ωραία και άλλες να είναι σκοτεινό και δύσοσμο. Για τούτο το λόγο, είναι πολύ σημαντικό να προσέχουμε με τι ποτίζουμε την ψυχή μας. Διότι όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό η συλλογή μόνο των αρνητικών… μπορεί να έχει ολέθριες επιπτώσεις στη ζωή μας. Είναι αυτονόητο ότι από μόνη της η συλλογή εικόνων δεν μπορεί να καθορίσει την ψυχή μας. Απλά είναι αυτό το κάτι που θα τονίσει τα χρώματα που βρίσκονται πάνω στον καμβά μας.

Σε περίπτωση που κάποιος διερωτάται αν έχω κάνει πολλά ταξίδια στη ζωή μου, η απάντηση είναι πολύ απλή -όσα ταξίδια και να κάνω θα τα θεωρώ πάντα λίγα- διότι όταν στο τέλος της μέρας αναλογιστούμε πόσο μεγάλος είναι ο κόσμος και υπολογίσουμε το τι έχουμε δει, τότε αντιλαμβανόμαστε ότι πολύ απλά έχουμε πολύ δρόμο μέχρι να πούμε «κάτι έχω δει».

Αυτή λοιπόν είναι η ιδέα με βάση το πως ξεκινάει αυτό το νέο κομμάτι της ιστοσελίδας της «Έμπνευσις». Το μέλλον θα δείξει αν θα είναι αμιγώς ταξιδιωτικό διότι -καθώς γράφω τα βιβλία μου, πάντα φτιάχνω έναν σκελετό σαν μπούσουλα- στην περίπτωση αυτή, θέλω να αφήσω την έμπνευσή μου να επιπλέει σε αχαρτογράφητα νερά. Δεν έχω σκοπό να τιθασεύσω τις ιδέες ούτε να καλουπώσω τις εικόνες που θα αναβλύσουν.