Η έμπνευση μπορεί για κάποιους ανθρώπους -κυρίως πραγματιστές- να μοιάζει με κάτι άυλο που μέσα της κρύβει πολλά ουτοπικά στοιχεία και γενικά αντιπροσωπεύει ανθρώπους ονειροπόλους που είθισται να βαδίζουν στα σύννεφα.

Κατά την δική μου άποψη, η έμπνευση είναι πολύ σημαντική διότι συνθέτη υπαρκτά και άυλα στοιχεία ώστε να γίνει η αιτία που έχεις ως αιτιατό τη δημιουργία.  Για εμένα χωρίς την έμπνευση η επιστημονική μέθοδος δεν θα ευσταθούσε αφού η παρατήρηση δεν θα γινόταν ποτέ υπόθεση.  

Μπορεί να γίνει πηγή δημιουργίας ιδεών  είτε μικρών είτε μεγάλων, όπως το βότσαλο που πετάμε στη θάλασσα και ταράσσει λίγο το νερό με μικροσκοπικά κυματάκια ή ο κομήτης που θα πέσει στον ωκεανό και θα δημιουργήσει ένα τσουνάμι.

Δεν παύει όμως να απαιτείται σκληρή εργασία για να αποκτήσει πνοή ένα έργο, θέλει αρκετή υπομονή και ζήλο. Συνεπώς για να ολοκληρωθεί ένα έργο -όποιο και αν είναι αυτό- πέραν της έμπνευσης χρειάζεται κόπος και επιμονή για να πάρει σάρκα και οστά.

Έτσι λοιπόν διάλεξα το όνομα "Εμπνευσις" για την σειρά των βιβλίων μου διότι μου υπενθυμίζει ότι οποιαδήποτε ιδέα κι αν έχω, από μόνης της δεν είναι αρκετή για να υλοποιηθεί.