Η έμπνευση μπορεί για κάποιους ανθρώπους κυρίως πραγματιστές να μοιάζει με κάτι άυλο που μέσα της κρύβει πολλά ουτοπικά στοιχεία και γενικά αντιπροσωπεύει ανθρώπους ονειροπόλους που είθισται να βαδίζουν στα σύννεφα.

Κατά την δική μου άποψη η έμπνευση δεν είναι μια απλή λέξη όπου μπορεί να συνδυάζει υπαρκτά ή άυλα στοιχεία. Όπως προκύπτει και από τον ορισμό της, η έμπνευση είναι η δημιουργία ιδεών. Για αυτό κατ’ εμέ έμπνευση είναι η αιτία που έχει ως αιτιατό την δημιουργία.

Μπορεί να είναι πηγή δημιουργίας πολλών πραγμάτων είτε μικρών είτε μεγάλων, όπως το πετραδάκι το οποίο πέφτει στην θάλασσα και ταράσσει λίγο τα γύρο νερά ή ο κομήτης που θα πέσει στην θάλασσα και θα δημιουργήσει ένα τσουνάμι ιδεών. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν απαιτείται σκληρή εργασία για να αποκτήσει πνοή ένα έργο, θέλει συστηματική δουλειά και ζήλο. Συνεπώς για να ολοκληρωθεί ένα έργο -όποιο και αν είναι αυτό- πέραν της έμπνευσης χρειάζεται κόπος και προσπάθεια για να πάρει σάρκα και οστά.

Έτσι λοιπόν διάλεξα την λέξη έμπνευση για την σειρά των βιβλίων μου γιατί σαν λέξη μου δείχνει ότι είναι το έναυσμα των δημιουργημάτων αλλά συνάμα μου υπενθυμίζει ότι από μόνη της δεν είναι αρκετή και ότι πρέπει πάντα να ψάχνομαι περισσότερο για να μπορώ να βελτιώνομαι.